Rit Memorial Pierre De Taeye
Zoals steeds een prachtige rit, deze maal onder leiding van Willy en copiloot Kenny, deze keer naar onze noorderburen..
Waar het aanvankelijk droog zou blijven (Willy deed zijn regenjasje uit) werden we er aan herinnerd in België te leven door het onthaal op een fikse regenbui op het einde van de rit.
Dit kon echter de rit niet bederven die liep over prachtige, rechte, goede wegen in ons buurland. Alleen een fikse tegenwind (windkracht 4-5) op de terugweg.
Even schrikken toen op een kruispunt Luc De Taeye onderuit schoof op de witte wegmarkeringen. Gelukkig zonder al te veel erg.
Het doembeeld van vorige week en de val deze woensdag van Marc kwamen weer boven. ’t Mag gaan stoppen nu.
De respectievelijke afstand van 107 km en het bizarre “herfstweer” zorgde er voor dat we na de rit een gezellige “afdronk” hadden om daarna thuis “te bekomen” en de kledij aan het droogrek te hangen.
Volgende week de rit “Rebecq”, op GPS. Want jammer genoeg zonder onze Peter, de ontwerper, die nog steeds sukkelt met een spierontsteking.